Şaşırabiliyorsan hayatın saçmalığına umut var,
Unutma beklemediğin anda kusar bulutlar.
Ve mutlak bir gerçek bu maçta hepimiz tekiz,
Sen de fazla sulandırmadan dünyayı sek iç.
Başarmaktan daha kutsal başarmaya çalışmak,
Özünden ödün vermeden dayatılanla çalışmak.
Onlar alıştı zannediyorlar sende alışcan,
Dönüp dursan da yerinde diyicen bana karışma!
Gerçek hayat sandığından çetin, kandırırlar seni,
Bildiğinden şaşmadan git kaldırıp maskeni,
Zihnin karanlığın alevleriyle yandığından beri,
Tamam hayallerin sıcak ama kaldırımlar serin,
Yere kapaklanırsın orda dersin kaldırın lan beni,
Kimse s*klemez ve hakikati anladığın an gelir.
Geçenlerde sordu birisi, hafız yalnızlıkta nedir?
İki elin sesi bir elin yumruğu var dedim.
Nakarat:
Bu hayat senin(senin, senin),
Yalnız senin(senin, senin),
Yalnız senin(senin, senin),
Çıkar maskeni(çıkar maskeni) (x2)
İstemediğin iş, istemediğin eş ve çocuklar,
Peş peşe gelcek hep keşkelediğin sorumluluklar.
Ezbere geçen günlerinden ensende ağrı,
Sonra bir gün diyiceksin ki lan demişti Çağrı.
Zaten hayat çokta öyle güzel bir şey değilken,
En azından ne kadar boktan olcağını belirle.
Onlara bakma onlar şarabın tadını bilirler,
Acısını onlarda çıkartmayasın anlık sinirle.
Özgür olmak pahalı kravat takmak emek değil,
Veya lüks bir restoranda yalnız tatmak yemekleri.
Sakın dinleme ezberden konuşan ahmak herifleri,
Onlar varlığını vakumlarlar, hayat senin!
Yere kapaklanırsın orda dersin kaldırın lan beni,
Kimse s*klemez ve hakikati anladığın an gelir.
Geçenlerde sordu birisi, hafız yalnızlıkta nedir?
İki elin sesi bir elin yumruğu var dedim.
Nakarat:
Bu hayat senin(senin, senin),
Yalnız senin(senin, senin),
Yalnız senin(senin, senin),
Çıkar maskeni(çıkar maskeni) (x3)