Του χαλασμού και της οργής μου σήμερα
ανάποδα γυρίσαν τα ρολόγια
και μια φωνή βαλτή, στήλη αποτσίγαρα
στα σπλάχνα μου τα αχάριστά σου λόγια
Μαύρη ώρα που σε σπίτωσα
κι απ’ το γκρεμό σε γλίτωσα
αδέσποτό μου αστέρι
φύγε, και να μαραίνεσαι
σαν το σκυλί να σέρνεσαι
να μη στεριώνεις ταίρι
Να πας εκεί που κυνηγούν τα εφήμερα
κι ανέχονται του οίκτου καταφρόνια
στην πιάτσα σου με τα ψευτοπαλίκαρα
που αντρισμό νοούν τα παντελόνια
Μαύρη ώρα...