Βαρειά καρδιά, πικρή καρδιά,
γιατί αναστενάζεις,
εσύ δε φταις σε τίποτα,
καρδιά μου μη σπαράζεις.
Βοριάς μουγκρίζει στα κλαδιά,
κι εγώ μ’ αυτόν σπαράζω,
συλλογισμένος κάθομαι
και μόνος μου θαυμάζω.
Πώς δεν ραγίζουν τα βουνά
όταν αναστενάζω.
Πάρε μαχαίρι, χτύπα με,
φύλαξε την καρδιά μου,
γιατί είσαι μέσα ολόσωμη,
μη λαβωθείς, κυρά μου.
Βοριάς μουγκρίζει στα κλαδιά,
κι εγώ μ’ αυτόν σπαράζω,
συλλογισμένος κάθομαι
και μόνος μου θαυμάζω.
Πώς δεν ραγίζουν τα βουνά
όταν αναστενάζω.