Η αγάπη σου με γέρασε
κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου,
χίλια βάσανα με κέρασε
και πόνεσ’ η καρδιά μου.
Δεν τ’ άξιζες να σ’ αγαπήσω,
τα νιάτα μου να χαραμίσω.
Στης ζωής το περιθώριο
καθόμουνα κοντά σου,
όλα όμως έχουν όριο,
φεύγω απόψε, γεια χαρά σου.
Δεν τ’ άξιζες να σ’ αγαπήσω,
τα νιάτα μου να χαραμίσω.
Τώρα βρήκα έναν άνθρωπο
να με καταλαβαίνει,
να χαρώ κι εγώ ο έρημος
τη ζωή που μ’ απομένει.
Δεν τ’ άξιζες να σ’ αγαπήσω,
τα νιάτα μου να χαραμίσω.