Tot ziens m'n beste vrinden, elkaar zullen we vinden
Daaronder, in 't diepste van de mijn
De lift gaat naar beneden, 't daglicht is verdwenen
Ik ga waar het voor altijd nacht zal zijn
Maar kom ik thuis, vind ik een wereld vol van zonneschijn
Bij vrouw en kind'ren in m'n huisje klein
Daar te zijn, dat is fijn
Maar kom ik thuis, zingt in mijn hart een wondermooi refrein
De grote rijkdom van er zijn te zijn
In de schaduw van de mijn
De kolenwagen rijden, gestutte galerijen
Eens hakken er houwelen in de nacht
De zwarte vuisten houwen, we ploet'ren en we sjouwen
De ouwe trouwe mijnlamp houdt de wacht
Ondanks alle gevaren, delven wij lange jaren
Eens zwoegde er de vader, nu de zoon
't Lawaai, dat gaat verloren, bij hakken en bij boren
We werken in de mijnen voor ons loon