Τη νύχτα αυτή περπατάω
με το στόμα ανοιχτό
ο θάνατος
στην κάθε ώρα της ζωής
κι εσύ
στην κάθε ώρα του θανάτου
Τη νύχτα αυτή
περπατάω με το στόμα ανοιχτό.
Κάποια μέρα θα ’ρθει
που τα κόκκινα σκουλαρίκια
ποτισμένα στα άνοστα φώτα
που ρουφάν το άνοστο σκοτάδι
θα ’ναι για μένα
άνοστα, άνοστα, άνοστα
σαν το τίποτα.