Ήμουνα σπόρος, σπόρος μικρός
κι έριχνε ο ήλιος πάνω μου φως
κι έτσι μεγάλωνα.
Κι από παιδί με τρόμαζαν οι πολυκατοικίες
και των μεγάλων οι ιστορίες
Και γράφω τ’ όνομα μου με γράμματα μικρά
τα σβήνει η καρδιά μου τα μεγάλα.
Και πάντα απ’ τα όνειρα μου κρατώ τα πιο μικρά
δε ήμουνα ποτέ μου για όλα τ’ άλλα.
Είμαι μια στάλα, είμαι μια στάλα.
Στην πρώτη τάξη έξι μισό
μ’ είχε τρομάξει το σχολικό κι οι μεγαλύτεροι.
Και από τότε κρύβομαι στα τετραγωνικά μου
και στη κουκίδα τη δικιά μου
Και γράφω τ’ όνομα μου με γράμματα μικρά
τα σβήνει η καρδιά μου τα μεγάλα.
Και πάντα απ’ τα όνειρα μου κρατώ τα πιο μικρά
δε ήμουνα ποτέ μου για όλα τ’ άλλα.
Είμαι μια στάλα, είμαι μια στάλα.