Κορμί παλιό που ράγισε
η φλόγα αυτής της μνήμης,
για ποιο Θεό ναυάγισε
στη μοναξιά της λίμνης.
Το βλέμμα είν’ εκείνο που ανάβει το φως,
το βλέμμα μου ψάχνει εσένα.
Αμαρτία παλιά ξενυχτά την καρδιά,
ξαφνικά και χωρίς να ρωτήσει,
αφορμές τη γελούν και ποια χείλη θα πιούν
φονικά, στης αλήθειας τη βρύση.
Κλειδί παλιό που σκούριασε,
ζωή που δεν ανοίγει,
κι αυτό που δεν λογάριασε
νωρίς πρωί θα φύγει.
Το ψέμα είν’ εκείνο που ξέρει το φως,
το ψέμα μού δείχνει εσένα.
Αμαρτία παλιά ξενυχτά την καρδιά,
ξαφνικά και χωρίς να ρωτήσει,
αφορμές τη γελούν και ποια χείλη θα πιούν
φονικά, στης αλήθειας τη βρύση. ( Χ2 )
Αμαρτία παλιά.
Αμαρτία παλιά.