Σαββατόβραδο βουλιάζω,
σαν καράβι από χαρτί,
σ’ ένα ρούχο σου γαλάζιο
και πελώρια γιατί.
Σαββατόβραδο θ’ ανάψει
η απέναντι γιορτή
θα φοβάμαι μη χαράξει
στις κουρτίνες Κυριακή.
Τα σαββατοκύριακα μου είναι ένα μαρτύριο,
το ποτό και η μοναξιά μου σκέτο δηλητήριο.
Τα σαββατοκύριακα μου δεν τα καταδέχεσαι
ξέρεις τα αισθήματά μου, μα ποτέ δεν έρχεσαι.
Σαββατόβραδο στα κρύα
θα σε ψάχνω του βυθού.
Είχε το φιλί μαγεία,
λάμψη του παραμυθιού.
Σαββατόβραδο, σαν ψέμα,
όσες ήπιαμε στιγμές,
συνηθίζω μ’ άλλο βλέμμα
μέρες καθημερινές.
Τα σαββατοκύριακα μου είναι ένα μαρτύριο,
το ποτό και η μοναξιά μου σκέτο δηλητήριο.
Τα σαββατοκύριακα μου δεν τα καταδέχεσαι
ξέρεις τα αισθήματά μου, μα ποτέ δεν έρχεσαι.
Τις υπόλοιπες μου μέρες,
ανταλλάσσω καλημέρες
έχω εξόδους, συναντήσεις,
στα ρηχά περιπλανήσεις.
Στη δουλειά υπερωρίες
και καινούργιες εμπειρίες,
μα αγκάθι στην καρδιά μου
τα σαββατοκύριακα μου.
Τα σαββατοκύριακα μου είναι ένα μαρτύριο,
το ποτό και η μοναξιά μου σκέτο δηλητήριο.
Τα σαββατοκύριακα μου δεν τα καταδέχεσαι.
ξέρεις τα αισθήματά μου, μα ποτέ δεν έρχεσαι.