Σ’ έναν κόσμο χαλασμένο
σαν παιδί, νιώθω, χαμένο,
κια ρωτάω, και ρωτάω.
Σ’ ένα σπίτι ανοιγμένο
σαν ερειπωμένο τραίνο,
τί ζητάω, τι ζητάω.
Σ’ ένα σύνθημα ριγμένο
βλέπω τ’ αύριο γραμμένο,
προχωράω, προχωράω.
Ένα δρόμο ανθισμένο
από άλλους περιμένω
κι αγρυπνάω, κι αγρυπνάω.