Πες μου γιατί τις Κυριακές
μου βαριαναστενάζεις,
δαγκώνεις τα χειλάκια σου
και λέξη δε μου βγάζεις.
Γιατί τα δυο ματάκια σου
τη μέρα αυτή θολώνουν,
βουβά και με παράπονο
με βλέπουν και βουρκώνουν;
Πες μου γιατί τις Κυριακές.
Τι έχεις, λουλουδάκι μου,
και δε μοσχομυρίζεις;
Ποιος σ’ έκοψε, βλαστάρι μου,
και δεν μπορείς ν’ ανθίζεις;
Μια Κυριακή χαράματα
εκεί που φεύγει η νύχτα
πάρε όλα σου τα κλάματα
και στους ανθρώπους ρίχ’ τα.
Πες μου γιατί τις Κυριακές.