Τίποτα δεν πηγαίνει ίσια
όλα του κόσμου παν στραβά
σφάλανε οι καιροί περίσσια
κι εσύ τον ίδιο σου χαβά.
Κάτι συμβαίνει στους ανθρώπους
χειμώνας δέρνει τις καρδιές
μεταναστεύσαν σ' άλλους τόπους
της Άνοιξης οι μυρωδιές.
Με τα πουλιά του Φθινοπώρου
σου στέλνω δώρα και φιλιά
πρώτη μου αγάπη να το μπόρου
να ξαναζήσω τα παλιά.
Άλλαξε της ζωής ο μύθος
δεν είναι ως ήτονε παλιά
γίναν φιλότιμο και ήθος
αποδημιτικά πουλιά.
Πίνω τα γιατρικά του κόσμου
μα τίποτα δεν μ' ωφελεί
ακόμα κι ο σεβντάς σου φως μου
βραχνάς εγίνει κι απειλή.