Στης αγάπης τη γαλέρα
θα μπαρκάρουμε μια μέρα
'λιόλουστη
όσοι ζούμε μοναχοί...
Θα `χει φόρτωμα στ’ αμπάρια
πόθους, χρώματα και χάδια
όνειρα
θα ξεχάσει τη στεριά...
Εϊ κορμί μου σκαλιστό
‘συ κυρά στην πλώρα
τ’ αλμυρό σου μυστικό
θα μου λες για χρόνια
γράμμα στον καιρό...
Στης αγάπης το καρνάγιο
τα κορμιά έχουνε άγιο
άγνωστο
και τον πιο παλιό Θεό...
Φεγγαρόλουστο κατάρτι
φωσφορίζει μες το χάρτη
του βυθού
στον αρίζοντα του νου...