Ένα τζίνι που φορούσε τζιν
γύριζε στα άουτ και στα ιν,
ήτανε κίτρινο με άσπρη μύτη
λυχνάρι μαγικό είχε για σπίτι.
Ρούφαγε τις σκέψεις τις κακές
και συναχωνόταν απ’ αυτές,
όταν τη μύτη του γερά φυσούσε
τις σκέψεις τις κακές μακριά πετούσε.
Ίσως κάποτε το χρειαστείς
να το προσκαλέσεις μην ντραπείς
τα μαύρα όνειρα για να ρουφήξει
με σκέψεις γελαστές να σε τυλίξει.
Ένα τζίνι που φορούσε τζιν
γύριζε στα άουτ και στα ιν,
ήτανε κίτρινο με άσπρη μύτη
λυχνάρι μαγικό είχε για σπίτι.