Είχα μια αγάπη στην καρδιά
ντυμένη με τα γιασεμιά,
τα γιασεμιά μαράθηκαν
και τα πουλιά βουβάθηκαν.
Ρίξε, θεέ μου, κεραυνούς με το δεξί,
φέρνει βροχή και καταχνιά η νύχτ’ αυτή.
Η αγάπη πέθανε και δε θ’ αναστηθεί,
ίσως μια μέρα στο φεγγάρι να φανεί.
Ψάχνω τις νύχτες να τη βρω
με πόνο κι αναστεναγμό.
Μα το κερί να ’ναι αναμμένο
είναι της μοίρας μου γραμμένο.