Έμαθα πια να σε ξεχνώ
και να μη σε θυμάμαι,
έμαθα μόνος μου να ζω,
μόνος μου πάντα να ‘μαι.
Τώρα κι αν ‘ρθεις δεν θα με βρεις,
δεν θα με μεταχειριστείς,
άγνωστο άνθρωπο θα δεις,
πόσο λυπάμαι.
Τώρα κι αν ‘ρθεις δεν θα με βρεις,
και θ’ απορήσεις μ’ ότι δεις,
συγνώμη, λάθος θα μου πεις,
πόσο λυπάμαι.
Έμαθα πια να σε ξεχνώ
και να σε ξεπερνάω
τι κι αν σε είχα για θεό
άθεος τριγυρνάω.
Τώρα κι αν ‘ρθεις δεν θα με βρεις,
δεν θα με μεταχειριστείς,
άγνωστο άνθρωπο θα δεις,
πόσο λυπάμαι.
Τώρα κι αν ‘ρθεις δεν θα με βρεις,
και θ’ απορήσεις μ’ ότι δεις,
συγνώμη, λάθος θα μου πεις,
πόσο λυπάμαι.