Δε με νοιάζει τι έχεις ζήσει,
δε με νοιάζει τι έχεις κάνει,
μη μου λες για τις πληγές σου τις παλιές,
δε με λένε Παναγιώτη,
ούτε Πέτρο, ούτε Γιάννη,
να με λες μόνο αγάπη τις βραδιές.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι,
εγώ ποτέ δε θα λείψω, εγώ βαθειά θα σ’ αγγίξω,
εγώ ποτέ δε θα φύγω, μακριά σου ούτε λίγο.
Δε με νοιάζει ποιος σε είχε,
δε με νοιάζει ποιος σε θέλει,
και ποια ψέματα σου κλέψαν την καρδιά,
δε με λένε ούτε Στέλιο,
ούτε Νίκο, ούτε Βαγγέλη,
βάφτισέ με εσύ απόψε με φιλιά.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι,
εγώ ποτέ δε θα λείψω, εγώ βαθειά θα σ’ αγγίξω,
εγώ ποτέ δε θα φύγω, μακριά σου ούτε λίγο.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι,
εγώ ποτέ δε θα λείψω, εγώ βαθειά θα σ’ αγγίξω,
εγώ ποτέ δε θα φύγω, μακριά σου ούτε λίγο.