Με πικραμένη την καρδιά
θα σηκωθώ να φύγω
κι ας τελειώσει η στράτα μου
πιο μακριά κι απ’ τον ήλιο.
Μήπως κι εγώ που ζω εδώ
δεν είμαι ένας ξένος,
από αγάπη έρημος
κι από ντουνιά χαμένος;
Με πικραμένη την καρδιά
θα σηκωθώ να φύγω
κι ας τελειώσει η στράτα μου
πιο μακριά κι απ’ τον ήλιο.
Αλίμονο στη μάνα μου
που θα πομείνει `μόνη
γιατί εμένα δυστυχώς
μια ξενιτιά με σώνει.
Με πικραμένη την καρδιά
θα σηκωθώ να φύγω
κι ας τελειώσει η στράτα μου
πιο μακριά κι απ’ τον ήλιο.