Στ’ ς παπαδιάς τα παραθύρια κάθουντι δυo μαύρα φρύδια
κι αγναντεύουν τα καράβια πού `ρχουντι `που του Mισίρι,
φουρτουμένα μι φκιασίδι, μι φκιασίδ', μι κουκκινάδι,
για να βάζουν τα κουρίτσια.
Γκιμιτζή μ’ καραβουκύρη, πόσα δίνεις του φκιασίδι;
Πέντι γρόσα έχ’ του δράμι, του καλό του κουκκινάδι
κι του πιο καλό ξασπράδι
που του βάνουν παντριμένις, λεύτιρις κι σιβασμένις.