Bir şubat ayında soğuk kış günü
Bir fakir sokakta durmuş ağlıyor
Ceketi yok gömleğinin ucuyla
Gözlerinden akan yaşı siliyor
Günlerdir ağzına lokma almamış
Kimse yarasına merhem olmamış
Takatı kesilmiş dizde derman kalmamış
Duvarlardan tuta tuta yürüyor
Doğrulmak istedi amma nafile
Sarardı gül benzi döndü bir küle
Bakın arkadaşlar bakın şu hale,
Bir fakir sokakta düşmüş ağlıyor