'Şöyle bi dünyaya baktığın zaman,
Aslında herkesi delirten tek birşey var.
Fazla düşünmek..
Herşeyi düşünmek..”
O yüzden düşünme!
Hiçbir şeyi düşünme!
Haddinden fazla düşünme!
Yapma! Düşünme!
Düşünme!
Düşünme!
Düşünme!
Düşünme!
Verse 1:
Oğlum çalış oku, sana gelecek sunar okul.
Gençliğini heba ettiğini düşünmekten çıkar b*kun..
İyi bir diploman yoksa hangi kapıya gidersen git
Alacağın cevap şu! 'Ben aslında yokum”.
O an istersen hemen notları bi yerlerine sokup gitmek.
Fikrinle aynı denizde yüz aynı gemiye binme..
Aslında dahi olduğumu düşünmedin de..
Dahi olmasamda daha iyi olduğumu bilmek (hehe).
Ya da düşün, bir olacak gecen gündüzün
Ne b*k yicem diye çabalarken göremiycen günyüzü..
Ağlayan mağdurken ağlamayan der bu dünya döngüsü.
Yüzü gülenler görgüsüz! Gülmeyen sarhoş kör kütük…
Ve o sana der ki utanmadan 'kes ağlama” yok ya!
Çok çalış, az düşün ama çenen yapsın çok laf.
Belki başka gezegenlere gitmeliydik çoktan,
Burada çoğunluğun karnı açsa kesin bir tane tok var.
Nakarat:
Ama sen bunu düşünme!
Hiçbir şeyi düşünme
Düşünüp bi düş bile düşleyemedim diye üzülme..
Düşünme!
Düşünme!
Düşünüp bi düş bile düşleyemedim diye üzülme.
Verse 2:
Robot muyuz? İnsan mıyız? Sorgularken!
Robotlar bile daha özgür dedirten bi 70 yılın var..
Doya doya kullan! Biraz paralan pullan!
Belki mezara gelmiyor ama burda lazım bunlar.
Derler ki dedeler 20'den sonra nasıl geçtiğini
Anlamazsın dersin, nasıl geçmiş yıllar..
Geçmeyecek gibi kullan! Stresten beyaz kıllar!
Üzülmekten düşün düşünmekten üzül durma..
Nakarat:
Ama sen bunu düşünme!
Hiçbir şeyi düşünme
Düşünüp bi düş bile düşleyemedim diye üzülme..
Düşünme!
Düşünme!
Düşünüp bi düş bile düşleyemedim diye üzülme.