Όταν θα πονώ για κείνη θέλω να 'μαι μοναχός
να 'χει γύρω η νύχτα απλώσει και να μην υπάρχει φως.
Να αφοσιωθώ σε ΄κείνη, να ΄χω εικόνα καθαρή
κι αν θα βγει στα μάτια δάκρυ άνθρωπος να μη το δεί.
Κι όταν θα ΄χει ξημερώσει ίσως να ΄χω κοιμηθεί
κι αν ξυπνήσω τρομαγμένος εφιάλτη θα ΄χω δει.
Πως μπορώ να την ξεχάσω ξέγνοιαστος να κοιμηθώ
από το μυαλό δε φεύγει και γι’ αυτή θα τρελαθώ.