Ξερόκλαδα στον άνεμο και πέτρες μες στο δρόμο,
μου ‘πες θα φύγεις κι έπιασα κουβέντα με τον πόνο
Ρίχνω τις λύπες στο ποτό, δε λένε να πνιγούνε
και όσα λόγια είπαμε γυρίζουν να με βρούνε
Πικρό ποτήρι δυνατό που λησμονιά δεν έχει
κι αυτό το βράδυ να μετρώ πόσο η καρδιά αντέχει
Ξερόκλαδα οι σκέψεις μου στον άνεμο η ελπίδα,
πέτρα στο δρόμο η καρδιά κι απόψε που δεν σ’ είδα