Πόσα τσιγάρα κάπνισα εχτές το βράδυ πάλι
να σε ξεχάσω γύρευα μέσ’ στου καπνού τη ζάλη
Τ’ αποτσίγαρα πετούσα
και με πόνο τα κοιτούσα
Τόσον καιρό που πίστευα στον ψεύτη έρωτά σου
ένα τσιγάρο ήμουνα στα χέρια τα δικά σου
Που τα χείλη σου σημάδι
άφηναν το κοκκινάδι
Κι όταν πια με φουμάρισες, δίχως να νιώσεις πόνο
στην τελευταία ρουφηξιά με πέταξες στο δρόμο
Κι αποτσίγαρο σβησμένο
είμαι τώρα πεταμένο