Βαριά τα λόγια που μου είπες
όπως μια πέτρα στα νερά
πως σε κουράσανε οι λύπες
κι αλλού θα πάς να βρεις χαρά.
Μα η χαρά είναι η αυταπάτη
της ίδια λύπης θα το δεις
και μία σπίθα μες τη στάχτη
φτάνει μονάχα να καείς.
Αχ, χαρά μου μάγισσα
και ζωή μου ψεύτρα
στα φιλιά σου ράγισα
κι έσπασα σαν πέτρα.
Σε βρήκα πάλι να πηγαίνεις
μες τη βροχή του σκοτωμού
μου είπες δεν καταλαβαίνεις
αυτή τη γλύκα του χαμού.
Μα η ζωή χωρίς αγάπη
είναι ψυχή χωρίς κορμί
κι από το τίποτα στο κάτι
είναι μεγάλη διαδρομή.