Έφερα παλιές σκέψεις
στου μυαλού τις διαδρομές
και έγιναν ματιών δάκρυ
στης παλάμης την άκρη
Τα μάτια της ψυχής καθρέφτης
ποιός απ’ τους δύο μας είναι ο φταίχτης
τώρα που θάλασσα γεμίζουν
καθώς τη μοναξιά αντικρίζουν
Τα μάτια της ψυχής εικόνες
και έχουν παγώσει οι σταγόνες
μες των ματιών μου τις οθόνες
γκρίζα τοπία και χειμώνες
και άκουσα φωνές πάλι να μιλούν
ψιθυριστά στου μυαλού μου
τη ζάλη για μια αγάπη μεγάλη
Γυμνά τα χρόνια τώρα πια στα όνειρά μου
και απ’ το μηδέν στου πουθενά
Τα μάτια της ψυχής καθρέφτης
ποιός απ’ τους δύο μας είναι ο φταίχτης
τώρα που θάλασσα γεμίζουν
καθώς τη μοναξιά αντικρίζουν
Τα μάτια της ψυχής εικόνες
και έχουν παγώσει οι σταγόνες
μες των ματιών μου τις οθόνες
γκρίζα τοπία και χειμώνες
και άκουσα φωνές πάλι να μιλούν
ψιθυριστά στου μυαλού μου
τη ζάλη για μια αγάπη μεγάλη