Bir ulu ağaçtan bir yaprak düşse
O anda acısın duyar iniler
Katlansa acıya sakince geçse
Esen rüzgarlara uyar iniler
Bu aşkın meyinden içip de kanan
Gendeki başını sevdaya salan
Yarinden ayrılıp gurbette kalan
Geçen günlerini sayar iniler
Çağlayıp akıyor bakarsın suya
Yağan yağmurlardan zevk duya duya
Geçer dolaplardan yeter arzuya
Başını çarklara koyar iniler
Dağlar çiçek açar Veysel dert açar
Derdine düştüğüm yar benden kaçar
Gerçek aşık olan kendinden geçer
Derdini aleme yayar iniler