Veysel Hakk'a erdi cahil anlamaz
Boşuna arayıp sorman Veysel'i
Tellal oldu ama kimse dinlemez
Kulağınla duysan görmen Veysel'i
Onu görmek yetmez Kâmil olmazsan
Sazında sözünde mânâ bulmazsan
Gözleri kör diye kale almazsan
Olur olmaz şeye yorman Veysel'i
Sadık yarim diye toprağı seçmiş
Kazma ile ekmiş orakla biçmiş
Bahçe bağda aşlak sarmış dip açmış
Sakın köylü diye yermen Veysel'i
Nice güzellere bağlanmış kalmış
Arı gibi çiçek dermiş bal salmış
Uzun ince yolda gaflete dalmış
Düz iken yokuşa sürmen Veysel'i
İçindeki aşkı yare yazdırmış
Hislerini beyit beyit dizdirmiş
Küçük Veysel, Ahmet köy kent gezdirmiş
Bırakın açılsın dürmen Veysel'i
Pir Sultan Abdal'ın izin sürmüş
Yunus'ta Tapduk'ta kendini görmüş
Âgâhî, Kemter'in sırrına varmış
Onlardan aşağı görmen Veysel'i
Onu Yüzbaş'oğlu Mihmanî'den sor
Ali İzzet ile Devranî'den sor
Aziz Üstün'den sor Aziyet'ten sor
Bunlar yol dostuydu kırman Veysel'i
Onu Hüseyin'e Kul Sabri'ye sor
İstersen İzzet'e Hasgül'e de sor
Emlek Yöresini bilenlere sor
Dağa taşa sorun durman Veysel'i
Adım adım gezmiş vatanı yurdu
Kardeş kılmış Sünnî Alevî Kürd'ü
Birlik dirlik için çırpındı durdu
Sevgiye mal edin harman Veysel'i
Bayrağı toprağı genel hak görmüş
Atasına minnet duymuş iz sürmüş
Bölücü bağnazı taşlamış yermiş
Derde deva edin derman Veysel'i
Emaneti der ki iyi tanırım
Filozof tabiri yetmez sanırım
Çağın ozanıydı benim onurum
Ümmi cihan gelse vermen Veysel'i