Κάποια βράδια νεκρά θα σου στέλνω κρυφά
απ’ το ράδιο αφιερώσεις, αφιερώσεις,
μια ζωή μοναξιά, φορτισμένα κουμπιά,
κάποια λύση ξανά με τις ίδιες, τις ίδιες πιστώσεις.
Κάποια βράδια νεκρά, με βαριά λαϊκά,
θα σε βρω στις προσόψεις, στις προσόψεις,
μια στιγμή μοναχά, να σου δώσω φωτιά,
της ζωής μου το τέρμα, πως φοβάμαι, φοβάμαι μη νιώσεις.
Άδειο κύμα κι η φωνή μου γυμνή,
σκορπισμένη, σπασμένη, στο φινάλε βραχνή,
να εξοφλεί την ηχώ της με δόσεις, με δόσεις.
Άδειο κύμα κι η φωνή μου γυμνή,
σκορπισμένη, σπασμένη, στο φινάλε βραχνή,
να εξοφλεί την ηχώ της με δόσεις.