« Κυρά έχεις όμορφο μικρό στο μόσχο αναθρεμμένο.
Το λούζουν, το στολίζουνε στο δάσκαλο το στέλνεις.
Το καρτεράει ο δάσκαλος με μια χρυσή βεργούλα,
το καρτεράει η δασκάλισσα με δυο κλωνάρια μόσχο.
Παιδί μου πού ειν’ τα γράμματα, παιδί μου πού ειν’ ο νους σου;
Τα γράμματά μου στο χαρτί κι νους μου πέρα δέρνει,
πέρα στις νιες τις όμορφες, πέρα στις μαυρομάτες
που `χουν τα μάτια σαν ελιά, τα φρύδια σαν γαϊτάνι ».