Şiir denizin değdiği yerde durur
Ayakların üşüdüğünde duyduğun ürperti
Mavidir kuşkusuz duy derim gülersin
Sen güldükçe deniz çoğalır
Ellerim ellerim çok çekti
Ellerime martılar konsun
Gözlerim gözlerim çok çekti
Gözlerime güneş vursun
Gömülmesin ölmesin sevgi
Dizelere göm şair beni
Beni toprak almasın
Beni kefen sarmasın
Üstüme taş konmasın
Kalıt olsun sana sevgi
Dizelere göm şair beni
Gün dediğin güneş batımı
Ölüm dediğin kurşun sıkımı
Sevgi dediğin evren bitimi
Dizelere göm şair beni
Beni toprak almasın
Beni kefen sarmasın
Üstüme taş konmasın
Kalıt olsun sana sevgi
Dizelere göm şair beni
(Ve aldı şair)
Gömütlenmeyecek doğurduğun sevgi
Dizelere gömdüm kardeş seni
Şiir : Kıvılcım Vafi - Müzik : Arif Kemal
Güner - 1990