Σκιές του Άδη – ρούχα του νερού
βομβαρδισμένο σκοτεινό τοπίο
μιας εποχής του κόσμου του αλμυρού
και της απόκριας το προσωπείο
Το πλοίο γι’ άλλους τόπους ξεκινά
μεγάφωνα σκορπούν την “Κομπαρσίτα”
το έξωμό σου φόρεμα πεινά
θα γίνουν όλα απόψε, αυτή τη νύχτα
Τρελή σελήνη, μάγισσα γριά
σαν φάντασμα του Μακβεθ τα λιβάδια
που τρώει τα σπασμένα του γυαλιά
και τα σκυλιά χορταίνει με σμαράγδια
Μητρόπολη, παρέλαση, φωνές
κι η μπάντα με τα χάλκινα στο χιόνι
αρχαίοι συγγραφείς, περγαμηνές
της τέχνης μου θα γίνουν οι δαιμόνοι
Πικρά νησιά κοχύλια της ψυχής
αισθήματα που ζουν μες στη φορμόλη
μια πιστολιά στην άκρη της ζωής
γράμμα στερνό που αρχίζει: Έν Ερμουπόλει…