Ο κόσμος έγινε διάκοσμος
στα καταστρώματα, στις πόλεις,
στα σπίτια του, στις εξοχές,
γλυστράνε οι λύσεις σαν οχιές.
Κι οι συνειδήσεις έχουνε μόλις,
μόλις τρομάξει, αφυπνιστεί
που ξενιτεύονται οι μισθοί
εις βάρος της ζωής μας όλης.
Λεωφορεία και μετρό
κι εγώ τους όρθιους μετρω
σαν Άγιος Πέτρος ή Μαλώλης.
Γυνάικες, άντρες βιαστικοί
κατάκοποι περαστικοί
μασάνε, ρίχνουνε σκουπίδια
τα νέα, χρόνια είναι ίδια,
τα νέα όλα είναι ίδια.