Φυσάνε τέντες, λίγες κουβέντες,
ήχος Πουνέντες και συννεφιά,
λείψανο πήγα στο σινεμά,
μια γαλαρία στη μπυραρία
άνοιξε ίσια στραβή καρδιά.
Νύχτα θανάτου, φως αθανάτου,
φεγγάρια χίλια, πληγή στα χείλια
τα λαϊκά,
βυθός του κάκτου, αφρός της άρκτου
και στα κελιά λίγα κλαριά ξερά.
Βυθός αέρα, κλείσθια σφαίρα,
πηγάδι, τα όνειρα, ανοιχτό,
του κάτω κόσμου αλφάδι,
παλιές της νιότης μου στοές
ρουφήξανε το χάδι
κι ο αέρας έρχεται λειψός.
Φυσάνε τέντες, λίγες κουβέντες,
ήχος Πουνέντες και συννεφιά,
σβηστός ο κόσμος κι εγώ αναμμένη
με τον καπνό μου κάνω πανιά.
Παλιές της νιότης μου στοές
ρουφήξανε το χάδι
κι ο αέρας έρχεται λειψός.
Φυσάνε τέντες, λίγες κουβέντες,
με τον καπνό μου κάνω πανιά,
κάνω πανιά.