Τον κόσμο ζήτησες κι εγώ προσπάθησα
µπροστά στα πόδια σου χαλί ν’ απλώσω.
κι όταν κατάλαβες πόσο σ’ αγάπησα
σκληρά µε έκανες να µετανιώσω.
Κι όμως δεν άντεξα
σαν άντρας ξέσπασα,
εγώ που κάποτε ψηλά πετούσα.
Κι όμως δεν άντεξα,
κι όλα τα έσπασα,
εσύ δεν άξιζες, µα σ’ αγαπούσα.
Δεν ήσουν όνειρο που εγκατέλειψα,
σ’ αυτόν τον έρωτα είχα πιστέψει.
µα όσο κι αν πόνεσα, όσο κι αν έκλαψα,
από τα χείλη σου δε βγήκε λέξη.