Τα όμορφα τα γαλανά σου μάτια
που μοιάζουν σαν τ’ αστέρια τ’ ουρανού,
πόσες καρδιές δεν κάνανε κομμάτια·
έχουν τη δύναμη του πλάστη εκεινού
Το κάτασπρό σου όμορφο κορμάκι
σαν τη κολόνα στέκει πάντα και μιλάς.
Μέσα σ’ αυτόν τον ψεύτικο κοσμάκη
πάντα χαρούμενη βαδίζεις και γελάς
Όποιος θα πέσει στα δίχτυα τα δικά σου,
σαν το γαρύφαλλο κι αυτός θα μαραθεί,
σαν τριαντάφυλλο θα σβήσει, δε θ’ αντέξει,
κατάκαρδα κι αυτός θα πληγωθεί.