Με την αλμύρα της θάλασσας
μου στέλνεις φιλί βρεγμένο
καθώς με το πλοίο ξεμακραίνεις,
μικραίνεις, μικραίνω και σωπαίνω
Μη φύγεις, μη φύγεις
Στο φοίνικα απέναντι μου
σκίζεται ο άνεμος με μια κραυγή
αρπάζει τ’ άρωμά σου απ’ τα χείλη μου
που καίνε ακόμα απ’ το φιλί
Μη φύγεις, μη φύγεις
Άλλη μια μέρα τρέχει απ’ τα μάτια μου
χωρίς να βγεις
κατεβαίνω τα σκαλιά μου
και προσμένω στο κατώφλι της πόρτας να φανείς
Μη φύγεις, μη φύγεις
Μη φύγεις, μη φύγεις
Μη φύγεις, μη φύγεις
Μη φύγεις, μη φύγεις
Μη φύγεις