Στην αγκαλιά σου τη ζωή μου κράταγες
ήθελα μόνο λίγο να μ’ αγάπαγες
μα ήσουνα όνειρο άπιαστο και μακρινό
δεν ήτανε τίποτα μέσα σου αληθινό.
Ίσως μια φορά να φταις και να φταίω εκατό φορές
απ’ την πρώτη ως την τελευταία μας βραδιά.
Είναι όλες οι ψυχές γύρω μου σα θάλασσες ρηχές
πώς να ταξιδέψω πώς να φύγω μακριά.
Τα’ χω βάλει με τον κόσμο και με το Θεό
την αγάπη να στεριώσω κάπου δεν μπορώ.
Τα’ χω βάλει με τα λάθη και με τα σωστά
ένα ρόδο κι ένα αγκάθι έχω στην καρδιά.
Στα δυο σου χείλη το μυαλό μου έχασα
πίσω στο χρόνο τον εαυτό μου ξέχασα.
Και πίσω από `κείνο το πρόσωπο τ’ αγγελικό
κρυβόταν εκείνη που ξέρει να κάνει κακό.
Ίσως μια φορά να φταις και να φταίω εκατό φορές
απ’ την πρώτη ως την τελευταία μας βραδιά.
Είναι όλες οι ψυχές γύρω μου σα θάλασσες ρηχές
πώς να ταξιδέψω πώς να φύγω μακριά.
Τα’ χω βάλει με τον κόσμο και με το Θεό
την αγάπη να στεριώσω κάπου δεν μπορώ.
Τα’ χω βάλει με τα λάθη και με τα σωστά
ένα ρόδο κι ένα αγκάθι έχω στην καρδιά.