Κοίτα πόσος κόσμος ζει
βυθισμένος στην ασφάλεια, ασφάλεια
Οι διάδρομοι όλοι μια γραμμή
για μοναξιές που ζουν παράλληλα, παράλληλα.
Σε πείσμα όλου του κόσμου
Εσύ να μου μιλάς με τ’ όνειρο, με τ’ όνειρο
Να ψιθυρίζεις είμαι εδώ
και να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό.
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Ότι αισθάνθηκα ποτέ
κι ότι πιο βαθιά με χάραξε, με χάραξε
Μα δεύτερέ μου εαυτέ η
τόλμη σου ήταν που με άλλαξε, με άλλαξε
Σε πείσμα όλου του κόσμου
Εσύ να μου μιλάς με τ’ όνειρο, με τ’ όνειρο
Να ψιθυρίζεις είμαι εδώ
και να μου ξεκολλάς τον ουρανό, τον ουρανό
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Μιας και ήρθε η σειρά μου
σου λέω με τη σειρά μου
Ο χρόνος είναι λίγος
να αραδιάσω τα όνειρά μου
Να αφήσω δεν προφταίνω
τον καλύτερο τον στοίχο μου
Ούτε να ξεδιπλώσω
τον βρωμικο τον ήχο μου
Μονάχα αυτό θα πω
και βάλε το στο μυαλό σου
Ευχή μου είναι
να `μαι μόνο λίθος στο όνειρό σου
Και κάνε Θεέ μου
να είναι όμορφη αυτή η νυχτιά
Δε θέλω μια απ’ τα ίδια
αλλά ανατρεπτικά
Έτσι κι αλλιώς για όνειρα μιλάμε
Όνειρα τραγουδάμε
και γύρω απ’ αυτά πάντα γυρνάμε
Χωράμε στα ατέλειωτα ταξίδια μας
ευχόμαστε κρυφά να φύγουμε
μεσ’ απ’ τα ίδια μας
Στα πεφταστέρια ελπίζουμε
ακόμα σαν παιδιά
Επάνω μας αλλάζουν όλα
μα όχι η καρδιά
Και κάνε Θεέ μου
να είναι όμορφη κι αυτή η νυχτιά
Δε θέλω μια απ’ τα ίδια
αλλά ανατρεπτικά
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να αλλάζω ότι ζω
να ξυπνώ και να σπάει το χθες του κόσμου
Ανατρεπτικά θέλω πια να ξυπνώ και να σβήνει ο χρόνος
Τ’ όνειρο πια, κόντρα στην φθορά
Ανατρεπτικά