Έχω ένα σπίτι λίγο έξω απ’ τον παράδεισο
απ’ έξω άγγελοι και δαίμονες περνάνε
πνιχτές κραυγές ταράζουνε τις νύχτες μου
από την άβυσσο ψυχές που τραγουδάνε
ποιος είπε πως οι άνθρωποι αγιάζουν
ποιος είν’ α υτός που είπε "είμ’ εγώ"
Σ’ αυτή την έρημο ο χρόνος πια σταμάτησε
πήρε η ψυχή μου να γερνά χωρίς κουράγιο
φοβάμαι πως δεν είμαι ακόμα έτοιμος
και κινδυνεύει το κορμί να μείνει άδειο
Τι κι αν το αύριο ποτέ δεν ανατείλει
και πως κανείς να κλάψει σιωπηλά
Το ξέρω μόνος μου σ’ αυτή τη δίνη έπεσα
που εναλλάσσεται το χάος με τη μέρα
θέλω τη μοίρα μου να ορίσω και πιο γρήγορα
φτερά να βγάλω να πετάξω στον αέρα
Πως ξεχωρίζεις το παιδί από έναν Άγγελο
Τι ήταν αυτός που είπε "είναι τρελός"
Για χρόνια βάδισα στο δρόμο αυτό τον άγνωστο
τι όνειρα πρόδωσα για να τον περπατήσω
κι αν βαρεθώ να προσπαθώ να βρω την είσοδο
σαν κλέφτης απ’ το φράχτη θα πηδήξω
Ποιοι την αλήθεια ονομάζουν περιθώριο
και πόσα ψέματα για να τη φυλακίσουν
Έχω ένα σπίτι λίγο έξω απ’ τον παράδεισο
άνθρωποι γύρω μου που τρέμουν και πεινάνε
φώτα και θόρυβοι ταράζουνε τις νύχτες μου
και μάτια γυάλινα βοήθεια μου ζητάνε
Ποιος είπε πως ο πόνος δεν τελειώνει
Ποιος είν’ αυτός που είπε "είναι νεκρός"