Απ’ την Πόλη ήρθε μια προχτές
κι έκαψε πολλές καρδιές
έτσι έκαψε κι εμένα αχ,
και στάζει η καρδιά μου αίμα.
Τα ματάκια της, τα φρυδάκια της,
τα σγουρά μαλλάκια της
μ’ έχουν κάψει την καρδιά μου
και δεν βρίσκω πια τη γιατρειά μου.
Αχ, Πολίτισσα Ταταυλιανή,
ντερμπεντέρισσα, μελαχρινή
θέλω ταίρι να σε κάνω
και μαζί σου, φως μου, να πεθάνω.