Εγώ ήμουνα στον κήπο σου
το πιο όμορφο λουλούδι
και μ’ έκανες ρεμπέτικο
λυπητερό τραγούδι.
Εγώ ήμουνα τ’ αγιόκλημα
γαρούφαλλο και κρίνο
κι εσύ φαρμάκι μου ‘δωσες
αντίς νερό να πίνω.
Είσαι καημός και θα στο πω
ότι κι αν κάνεις σ’ αγαπώ.
Ότι κι αν κάνεις σ’ αγαπώ
είσαι καημός και θα στο πω.
Εγώ ήμουνα η άνοιξη,
ο Μάρτης κι ο Απρίλης
και μ’ έκανες φθινόπωρο
στον Άδη να με στείλεις.
Στα χέρια μου είχα τα χρυσά
κλειδιά του Παραδείσου,
τα πέταξα για να χαθώ
στην Κόλαση μαζί σου.
Είσαι καημός και θα στο πω
ότι κι αν κάνεις σ’ αγαπώ.
Ότι κι αν κάνεις σ’ αγαπώ
είσαι καημός και θα στο πω.