Τρελός απ’ το πολύ πιοτό
στο δρόμο μου παραπατώ
όλα τα σεκλέτια που `χω στο κεφάλι
απόψε τα `σβησα μες την παραζάλη
Ο ντουνιάς με κατακρίνει
μα το πάθος μου δε σβήνει
Στο δρόμο τώρα που θα μπω
ποτέ δε θα βρω τελειωμό
Στ’ άσωτα ξενύχτια φθείρω το κορμί μου
μια και προδόθηκα μες στην ζωή μου
Ο ντουνιάς με κατακρίνει
μα το πάθος μου δε σβήνει
Στην σούρα μου χαμογελώ
και μοναχός παραμιλώ
ήπια να ξεχάσω το κατάντημά μου
όλα τα ντέρτια μου που `χω στην καρδιά μου
Ο ντουνιάς με κατακρίνει
μα το πάθος μου δε σβήνει