Ο χρόνος σμπαραλιάζει
γρανάζια από γυαλί
ανατινάζει αυτόν
που σκέφτεται πολύ
πες μου τι θέλεις
θέλεις να `ρθει το πρωί
όνειρα στάχτη γεύση από χολή
Αν και ξέρω πώς
να βρεθώ στο φως
θα κρυφτώ στις σκόνες της νύχτας
Δε φτάνει η οργή
να σπάσει αυτή τη φυλακή
καμένη γη
κι ο ήλιος μια πληγή
Είμαι γυμνός
είμαι ένα ζώο σκοτεινό
μα θα το παίξω γι’ άλλη μια βραδιά
πες μου τι θέλεις
θέλεις να `ρθει η αυγή
μα να τι παίρνεις αρχίδια αλλαγή
Ακόμα πιστεύω δε θα σωθώ