Βουτιά απ’ τα βράχια του εαυτού μου
βαθειά στο φόβο του μυαλού μου.
Φόβο για κείνο που μας ενώνει
που σιωπηλά με χαρακώνει.
Τα μυστικά σου καταπίνω
με έρωτα κρυφό τα ντύνω.
Πέρλες τα κάνω να μη φοβάσαι
να τα φοράς να με θυμάσαι.
Είν’ η αγάπη άγνωστος δρόμος
που περπατάει του κόσμου ο πόνος.
Κι ο έρωτας σου να με τραβάει
κόντρα σ’ αυτό που με πονάει.
Τα μυστικά σου καταπίνω
με έρωτα κρυφό τα ντύνω.
Πέρλες τα κάνω να μη φοβάσαι
να τα φοράς να με θυμάσαι.