Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι,
αν ήταν σωστό να σε απαρνιέμαι,
γιατί ακόμα υπάρχεις.
Φεγγάρι μισό, Σαββάτο βράδυ,
στο στήθος σου γλυκαίνει το σκοτάδι,
είπες, γίνε δικιά μου.
Μεταξένια τα μαλλιά σου και το βλέμμα σου ζεστό
με κοιτάζει και φωνάζει σ’ αγαπάω.
Δεν το πίστεψα ποτέ μου, είπα, αυτή δεν είμαι εγώ
που μπορείς να με κρατήσεις
στη αγκαλιά σου.
Έφυγα μακριά από κοντά σου,
κρατώντας στο μυαλό τη μυρωδιά σου,
είπα, τα ξαναλέμε.
Μεταξένια τα μαλλιά σου και το βλέμμα σου ζεστό,
με κοιτάζει και φωνάζει σ’ αγαπάω.
Δεν το πίστεψα ποτέ μου, είπα, αυτή δεν είμαι εγώ
που μπορείς να με κρατήσεις
στην αγκαλιά σου.