Νίκος Καζαντζάκης: " Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν’ αρνιέσαι ότι έχεις κάθε μέρα. Η ανώτατη αρετή δεν είναι να ΄σαι ελεύτερος , παρά να μάχεσαι για ελευτερία.
Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!
Διονύσης Κωτσάκης:
"Μέσα απ’ τις στάχτες σου ξυπνάς
με τις Αμαδρυάδες
κι έναν ανεκπλήρωτο χρησμό δελφικό στους αιώνες
Κι όταν σου σπέρνουν στο κορμί
πολέμους κ εφιάλτες
εσύ Αλέξανδρους γεννάς και Παρθενώνες
Πιο πάνω απ’ τα παλάτια των Θεών
πιο πέρα από το χρόνο ταξιδεύεις
στη χούφτα σου οι ψυχές των αστεριών
στα βλέφαρά σου ο κόσμος πες μου
ποια προσευχή, σε χωράει , ποια φωτιά σε οδηγεί!
Είναι το βλέμμα σου φωτιά
είναι το φως σου, φως μου
σ έναν ανεκπλήρωτο χρησμό δελφικό στους αιώνες
Κι όταν λυγίσω κ χαθώ, γίνεσαι εσύ οδηγός μου
στεφανωμένη με ελιά, και Μαραθώνες"
Νίκος Καζαντζάκης:" Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους πρόγονους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει."