Κάτω απ’ τα πόδια μου νιώθω η γη να τρέμει,
σαν φύλλο την καρδιά μου χτυπούν οι πέντε ανέμοι,
κι όσο πάει μεγαλώνει στο μυαλό μου η ρωγμή,
στης καρδιάς του, πια, το χάρτη, είμαι άγονη γραμμή,
κι όσο πάει μεγαλώνει στο μυαλό μου η ρωγμή,
στης καρδιάς του, πια, το χάρτη, είμαι άγονη γραμμή.
Ξύπνησαν τα ηφαίστεια κι έξω η λάβα τρέχει,
μάτωσαν τα σύννεφα και συνέχεια βρέχει,
κι όσο πάει μεγαλώνει στο μυαλό μου η ρωγμή,
στης καρδιάς του, πια, το χάρτη, είμαι άγονη γραμμή,
κι όσο πάει μεγαλώνει στο μυαλό μου η ρωγμή,
στης καρδιάς του, πια, το χάρτη, είμαι άγονη γραμμή.