Gönül kuşu uçtu gitti havaya
İn gönül dedim de indiremedim
Aşıp gitti karlı dağlar başından
Dön gönül dedim de döndüremedim
Aleme vezirsin sultansın kendin
Aç dedim açmadın ak göğsün bendin
Ahuya gönül verip geri döndün
Gönül sana akıl erdiremedim
Hüma kuşu gibi yüksek uçarsın
Pervaz vurup tercümanı geçersin
Binbir türlü dala konup göçersin
Gönül sana bir mekan bulduramadım
Karacaoğlan eydür nedir çare ya
Cerrah neyler yürekteki yaraya
Gönül düştü şimdi kaşı karaya
Akar çeşmim yaşım dindiremedim