Στην πονεμένη μου ματιά κοίτα τη θλίψη
κοίτα το έργο σου μετά το χαλασμό
πόσο σκληρή και άδεια ήταν η καρδιά σου
και τώρα πες μου που να βρω το λυτρωμό.
Άσε με να σε ξεχάσω,
άσε με να σε ξεχάσω
φύγε μήπως σε ξεχάσω πια.
Όσο βρίσκεσαι κοντά μου
αίμα στάζει η καρδιά μου,
φύγε μήπως σε ξεχάσω πια.
Μια στιγμή λίγη χαρά δε μου `χες δώσει,
λίγη χαρά κοντά σου να `νιωθα κι εγώ
μόνο πικρά και άπονα μ’ έχεις προδώσει
και τώρα πες μου που να βρω το λυτρωμό.
Άσε με να σε ξεχάσω,
άσε με να σε ξεχάσω
φύγε μήπως σε ξεχάσω πια.
Όσο βρίσκεσαι κοντά μου
αίμα στάζει η καρδιά μου,
φύγε μήπως σε ξεχάσω πια.